با یاد روز آشنایی همراه اندوه نگاهت

 

 

رفتم که دیگر برنگردم دیگر نمی مانم به راهت

 

 

من قصه اندوه و دردم رفتم که دیگر برنگردم

 

 

من شعله ای خاموش و سردم رفتم که دیگر بر نگردم

 

 

رفتم دگر بدرود بدرود پایان گرفت افسانه ما

 

 

چون قایقی در دست طوفان ما عشقمان گم شد به دریا

 

 

 رفتم دگر بدردود بدرود  از من چه دیدی من چه کردم

 

 

از من گذشتی بی تو من هم رفتم که دیگر بر نگردم

 

 

اکنون چو پاییز نگاهت غمگینم و تنها و خسته

 

 

کی می توان برگشت افسوس پشت سرم پلها شکسته

 

 

یاد تو همچون سایه با من هر جا که رفتم همسفر بود

 

 

تو بی من و یاد تو با من عشق تو دیگر بی ثمر بود

 

 

 من قصه اندوه و دردم رفتم که دیگر بر نگردم

 

 

من شعله ای خاموش و سردم رفتم که دیگر بر نگردم

 

 

بشكن دگر اي بغض سنگين

 

 

مي خواهم امشب تا خود فردا بگريم

 

 

دور از نگاه ديگران تنها بگريم

 

 

بر حال و روز اين دل همرنگ مرداب

 

 

اين دل كه دور افتاده از دريا بگريم

 

 

چون ني به سوگ اين منِ مرده بنالم

 

 

چون شمع ، قدري مردن خود را بگريم

 

 

جاري شو اي آه از دل من تا بنالم

 

 

بشكن دگر اي بغض سنگين تا بگريم

 

 

مي خواهم امشب تا سحر بيدار باشم

 

 

بيدار باشم تا سحر ، امّا بگريم . . .

 

 

روی من شرط نـبند جـای تـکـخال قـمار

 

 

جـای یـک اسب سیـاه پـای مـیدان شکـار

 

 

بـر سرم عـشق نپـاش مثـل بـاران ِ تـگرگ

 

 

مثـل یـک شوخـی تلـخ بیـن مهمـانی مـرگ

 

 

پـشت مـن راه نـیا همچـو یـک عـاشق نـاب

 

 

بـاورت را نفـرست رو بـه مـن٬ رو بـه سراب

 

 

هستی ات را نـفروش بـه پـریـشانی ِ مـن

 

 

بخـت ِ پـرواز نبـین روی پیــشانی ِ مـن

 

 

بیـش از ایـن لاف نبــاف پـشت ایـن نـغمه سرد

 

 

روی مـن تـاس نـریـز جـای یـک تخــته نـرد

 

 

گرچه حوایم ولی شک نیست آدم می شوم

 

 

ضرب گشتم در تو پس از خویشتن کم می شوم

 

 

آه! خوشحالم که دارم با تو مدغم می شوم

 

 

سیب های بو سه ات را ٬ سرخ دندان می زنم

 

 

گرچه حوَایم ولی شک نیست آدم می شوم

 

 

 ابر باشی ابر خواهم گشت ای محبوب من

 

 

تو به هر شکلی که خواهی بود من هم می شوم

 

 

 ای طلای قیمتی لختی به من فرصت بده

 

 

تو طلا می خواهی ام؟...یک لحظه... دارم می شوم

 

 

عشق مانند مسیحا در درونم زاده شد

 

 

صد غزل عیسی سرودم ٬ آه مریم می شوم

 

 

تا بلرزم قهر چشمان تو را ٬ در ذات خویش

 

 

پایکوبان ٬ لرز لرزان ٬ رعشه بم می شوم

 

 

تا تو را دارم ندارم هیچ کمبودی عزیز

 

 

بیشتر می خواهمت وقتی ز خود کم می شوم

 

نظرات شما عزیزان: